சிங்கப்பூர் நாட்டின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும் பற்றிய பதிவொன்றை முகநூலில் பார்க்கும், அதை முழுமையாக வாசிக்கும் மன, சந்தர்ப்பத்தையும் கிடைக்கும் வாய்ப்புப் பெற்றிருந்தேன். அப்பொழுது என் மனதில், நான்

இந்தக் காணொளி நாம் தயாரித்ததல்ல. இந்தக் காணொளியை வைத்து வரும் கருத்து சேகரிப்பதுவும், அதிலிருந்து நாம் வருங்காலம் பற்றி எழுதுவதுமே நோக்கம். இங்கு கட்சியும் அதில் பயணிப்பவர்களும்

முதலில் எதை நாம் கட்டுடைக்க வேண்டுமென்பதைத் தீர்மானிக்க வேண்டும்….. “தமிழரசுக்கட்சியை இனிக் கடவுளாலும் காப்பாற்ற முடியாது.” இந்த வாசகத்தை முகநூல் பக்கத்தில் காண முடிந்தது. இந்த முகநூல்

சமூகம் மீதான கவலை கொள்ளுதல் என்பது மனதுக்கான தீர்வாக மட்டுமே இருக்கிறது?சமூகம் அப்படியேதான் இருக்கிறது. சமூகப் பரப்பில் இருந்து படைப்பாளர்களாக, அரசியலாளராக, மக்கள் சேவையாளராக, சமூக சேவையாளர்களாக,

வாழ்வும் சாவுமென வாழ்க்கை கொண்ட ஆயுதப் போராட்ட சூழலில் அமைப்புக்கு உள்ளே வெளியே குருதியில் சாய்க்கும் கலாசாரத்தில் மிச்சம் சில்லறையாக தப்பிப் பிழைத்த உயிர்களும் வாழ்ந்த வாழ்க்கையை,

மேதகு’ என்ற திரைப்படம் வியாபார ரீதியாக வெற்றியடைந்ததா? என்ற கேள்வியைவிட கருத்தியல் ரீதியாக, 12 வருடங்களுக்குப் பிற்பாடு தமிழீழத்தேசியமும் அதன் தலைமையும் எல்லாத் தரப்பினர்களால் அலசி ஆராயப்பட்டிருக்கிறது.